Blog 10 – Zitten

Zitten

Oké…. Ik had dus van de week een blauwe plek op m’n, ahum, eh, zitgedeelte. Was ik gevallen? Nee. Ook niet uitgegleden of van de trap gevallen? Nee.

Nee….ik was voor de zoveelste keer te hard en met een te grote snelheid gaan zitten. Huh? Ja echt.

Ik lanceer mezelf zo ongeveer op bankjes langs het zwembad of ga te hard zitten op een bankje in een winkel om schoenen te passen. Au! Waarom? Omdat ik ga zitten als iemand die nog boven de 140 kilo weegt en soms vergeet dat dit niet meer het geval is.

Toen ik zwaarder was, kon ik niet overal zomaar zitten. Ik was gewoon te breed of te zwaar voor de meeste stoelen of banken. Ik werd een kei in het snel scannen van een ruimte om in te schatten of er wel iets geschikts voor me tussen stond. Vooral de stoelen waren heel spannend.

Tuinstoelen werden hem in ieder geval niet. Dat wist ik zo wel. De rieten stoeltjes met ijzeren leuninkjes in bijvoorbeeld dierentuinen probeerde ik nog wel, maar dan zat het ijzer in mijn benen gedrukt. Niet fijn natuurlijk en zelfs pijnlijk. En ik schaamde me er ook voor als mensen me zo zagen zitten. Bekneld in een stoel.

Hoe vaak ik ondanks het scannen van ruimtes of bij overmacht toch zat in een stoel en bij opstaan de stoel bijna meenam, omdat ik vastzat of dat ie dan terugviel….

Of dat je bij het zitten gaan, de stoel voelde doorbuigen.. Aargh.

Op een bepaald moment kozen we er als gezin voor om te gaan kamperen. Heel spannend vond ik dat. Maar met een man die ontzettend van kamperen houdt en met kinderen die daar toch ook wel heel veel zin in hadden, wilde ik dit niet meer tegenhouden. Dus we gingen campingspullen verzamelen. En ook stoelen en luchtbedden enzo. Op een gewone campingstoel zou ik sowieso niet kunnen zitten. Er stond bij zo’n stoel hoeveel gewicht hij kon houden. En helaas waren er maar weinig die tot 150 kilo aangaven. En die enkele stoel die mijn gewicht wel kon houden, of waar ik wel tussen paste, die was dan gelijk ook een stuk duurder.

Maar goed, ik moest natuurlijk wel kunnen zitten en dus werd het een hele grote en dure.

Op vakantie kwam ik erachter dat de stoel inderdaad heel degelijk en heel breed was. En ook een goede koop leek. Ware het niet dat na een poosje het zitgedeelte ging hangen door mijn gewicht. Het werd een beetje een zak waar ik inzat. Het werd ook steeds lastiger om de stoel uit te komen. Ik voelde me net zo’n tuimelpoppetje. En bij de vloer kón ik al niet heel goed met mijn voeten, maar nu drukte het ijzer op zo’n manier mijn benen in, dat het eigenlijk een soort van afknelde. En ik hield daardoor ontzettend veel vocht vast. Nee dit was toch niet de stoel….

Het jaar daarop kwam er een andere. Nog duurder, maar met een verlenging voor de benen. Leek goed, maar tijdens de vakantie kwamen we erachter dat het onderste gedeelte alleen omhoog kon als ook het ruggedeelte zakte. Niet echt handig in de praktijk. En misschien hadden we er in de winkel beter naar moeten kijken, maar wanneer ik in een stoel paste en ook nog eens luxe voor mijn benen had, dan komt er een soort blijdschap en dan koop je hem. Die vakantie kreeg ik er ook nog eens een aderontsteking bij in mijn been en was ik heel ziek. En wat merk je dan dat goed zitten of goed liggen belangrijk is.

Nu ben ik mezelf gehalveerd en dit jaar ga ik voor het eerst op vakantie als “niet zwaarlijvige.” De campingstoelen zijn een aantal weken geleden aangeschaft en ik gebruik ze nu al in de tuin. Wat een verschil. En deze stoel heeft gelukkig ook niet een hard zitgedeelte. Dus geen blauwe plekken door die stoel. Maar met al die andere stoelen en banken moet ik toch echt nog oefenen met hoe te gaan zitten….

Liefs, Patricia